Την Παρασευή 30 Νοεμβρίου 2012, στη Σόφια, υπεγράφη συμφωνία μεταξύ της Βουλγαρίας και της Κίνας, με σκοπό την αμοιβαία συνεργασία των δύο χωρών σε επίπεδο ανώτατης εκπαίδευσης. Η συμφωνία αφορά στην τριετία 2012-5 και περιλαμβάνει την ανταλλαγή γνώσεων, μελετητών και φοιτητών. Οι δύο αναπληρωτές υπουργοί Παιδείας, Petya Evtimova για τη Βουλγαρία και Du Yubo για την Κίνα, τόνισαν τη σημασία μιας τέτοιας συνεργασίας για τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, τόσο για το παρόν, όσο και για το μέλλον.
Η ενδυνάμωση των σχέσεων ανάμεσα σε δύο κράτη που διεκδικούν μια ισχυρή θέση στον παγκόσμιο χάρτη, το κάθε ένα για τους δικούς του λόγους, αποτελεί οπωσδήποτε γεγονός που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Από τη μεριά της Βουλγαρίας, τουλάχιστον, το θαρραλέο άνοιγμα της κυβέρνησής της στην Κίνα σηματοδοτεί ακόμη μία προσπάθεια για τη βελτίωση και την αναβάθμιση της πρσοφερόμενης εκπαίδευσης. Έχουμε ήδη παρουσιάσει σε προηγούμενα άρθρα τις σχετικές πρωτοβουλίες του υπουργείου Παιδείας της χώρας που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Όταν μάλιστα σε αυτές περιλαμβάνεται το πρωτοποριακό σύστημα αξιολόγησης των βουλγαρικών πανεπιστημίων (BURS), που δημιούργησε τις καλύτερες των εντυπώσεων σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, τότε δεν μπορούμε παρά να είμαστε σίγουροι ότι η κυβέρνηση της γειτονικής μας χώρας κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Αν μη τι άλλο, η πρακτική της κυβέρνησης φαίνεται ότι αποφέρει κάποια πρώτα αποτελέσματα. Στην πρόσφατη παγκόσμια λίστα κατάταξης των εκπαιδευτικών συστημάτων που δημοσίευσε η εταιρεία Pearson, το βουλγαρικό σύστημα κατετάγη τριακοστό, σε σύνολο σαράντα χωρών. Τις πρώτες θέσεις κατέλαβαν παραδοσιακές δυνάμεις που επενδύουν εδώ και πολλά χρόνια στην ποιότητα των πανεπιστημίων και των σχολείων τους, όπως είναι η Φινλανδία, η Ν. Κορέα, η Μεγάλη Βρετανία, η Ολλανδία, η Νέα Ζηλανδία και ο Καναδάς. Ωστόσο, έχει ιδιαίτερη σημασία ότι το βουλγαρικό σύστημα αξιολογείται ως το καλύτερο των Βαλκανίων, αφού ξεπέρασε ακόμα και την Ελλάδα που κατέκτησε την τριακοστή πρώτη θέση. Είναι, λοιπόν, αξιοπρόσεκτο ότι μία χώρα, η οποία, όπως έχουμε περιγράψει σε προηγούμενα άρθρα, ακόμη πασχίζει να πετάξει από πάνω της το κομμουνιστικό ένδυμα που φορούσε τόσες δεκαετίες, καταφέρνει και αποδίδει με σταθερούς αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Και τι γίνεται με την τριακοστή-πρώτη Ελλάδα; Αν η Βουλγαρία, με τα όποια προβλήματά της, προοδεύει, μπορούμε να πούμε το ίδιο και τη για την πατρίδα μας; Φυσικά, η ισοπεδωτική προσέγγιση της πραγματικότητας δεν συμβάλλει στην ορθή αντιμετώπιση των πραγμάτων, εν τούτοις, πραγματικά θα έπρεπε να αναρωτηθούμε τι εικόνα βγάζει προς τα έξω η πολύμηνη κατάληψη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που μόλις έληξε, αφήνοντας τον χώρο του Ιδρύματος πνιγμένο στα σκουπίδια. Να σημειωθεί απλά ότι αν δεν προσφέρονταν εθελοντικά μερικοί φοιτητές να συλλέξουν τα απορρίμματα, το Campus δεν θα καθάριζε μάλλον ποτέ.
