Χωρίς αμφιβολία, ο Daniel Funeriu συγκαταλέγεται στους σημαντικούς ανθρώπους που ασχολούνται με το ακανθώδες θέμα της ρουμανικής Παιδείας. Αν και άφησε την πατρίδα του το 1988, εν μέσω της τσαουσεσκικής καταπίεσης, για να σπουδάσει Χημεία, επέστρεψε δύο δεκαετίες αργότερα με σκοπό να βοηθήσει τη χώρα του να ανακάμψει πνευματικά. Για να το επιτύχει αυτό, δεν δίστασε να θυσιάσει την πολλά υποσχόμενη καριέρα του, ως ερευνητή και ενδεχομένως μελλοντικού καθηγητή στην Χημεία. Αντ’ αυτών, δέχθηκε ασμένως τη θέση του υπουργού Επιστημών, αναλαμβάνοντας, ανάμεσα σε άλλα, τη βελτίωση των ρουμανικών Πανεπιστημίων.
Ο Ρουμάνος υπουργός συνόψισε τις προτεινόμενες λύσεις, πολλές από τις οποίες ενσωματώθηκαν στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή εκείνη την περίοδο, ως ακολούθως:
1. Περιορισμός της οικογενειοκρατίας και του ρόλου των Πανεπιστημίων ως πολιτικών κομμάτων.
2. Εκτενής αξιολόγηση και παράλληλη χρηματική ενίσχυση στα αξιόπιστα Τμήματα.
3. Μίμηση των δυτικών προτύπων με την υποστήριξη της συχνής επίσκεψης ξένων ερευνητών στα ρουμανικά Πανεπιστήμια.
4. Επαναπατρισμός των Ρουμάνων ερευνητών που ενεργοποιούνταν σε οθνεία Ιδρύματα.
5. Ιδιαίτερα αυστηρά κριτήρια για την αναγόρευση ενός επιστήμονα σε καθηγητή Πανεπιστημίου.
Σήμερα, ως σύμβουλος της κυβέρνησης σε θέματα επιστημών και παιδείας, θέλει πραγματικά η χώρα του να βελτιωθεί και να προοδεύσει. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί η αποκαλυπτική φράση ενός ανθρώπου που δικαιολογεί ως εξής την απόφασή του να θυσιάσει την καριέρα του ως επιστήμονα για την αντίστοιχη ως πολιτικού: «Το μόνο πράγμα που δίνει μεγαλύτερη ικανοποίηση από την επιστήμη είναι το να υπηρετείς τη χώρα σου»;
