Η δυστοκία της Παιδείας δεν αποτελεί, φυσικά, μόνο ελληνικό προνόμιο, αλλά πανευρωπαϊκό, οφειλόμενη κυρίως στην οικονομική και αξιακή κρίση που μαστίζει τη Γηραιά Ήπειρο τα τελευταία δύο χρόνια. Στο παρόν άρθρο, θα αναφερθούμε σε μία ακόμη προβληματική έκφανση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος (της Μέσης Βαθμίδας) αλλά και στην αντίστοιχη που αγγίζει όλους τους φοιτητές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού αφορά στο δημοφιλές και ευρέως γνωστό πρόγραμμα “Erasmus”.
Αρχίζοντας από τα καθ’ ημάς, τα συνδικαλιστικά όργανα των δασκάλων και καθηγητών της Δευτεροβάθμιας Παιδείας (ΔΟΕ και ΟΛΜΕ) αντιδρούν έντονα στο πρόγραμμα αξιολόγησης που έχει δρομολογήσει το Υπουργείο Παιδείας, και το οποίο, προς το παρόν, περιλαμβάνει την απάντηση διαδικτυακών ερωτηματολογίων από τους δασκάλους και καθηγητές, μέσω της ιστοσελίδας του Υπουργείου. Οι συνδικαλιστικοί φορείς καλούν το εκπαιδευτικό προσωπικό να μην συμμετάσχει στη διαδικασία, θεωρώντας ότι θέματα αξιολόγησης τίθενται διαρκώς στις κατά καιρούς συνελεύσεις και συνεδριάσεις που διαθέτουν έναν μαζικό και άρα πιο δημοκρατικό χαρακτήρα. Παράλληλα, ο ΔΟΕ κατακρίνει την κυβέρνηση για την εφαρμογή του προγράμματος αξιολόγησης, τη στιγμή που προβλέπονται πρόσθετες οικονομικές επιβαρύνσεις στους εκπαιδευτικούς. Τέλος, τονίζει ότι η πλήρης εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος θα προκαλέσει δυναμικές αντιδράσεις από τη μεριά των καθηγητών –ευκόλως καταλαβαίνουμε ότι υπονοούνται απεργίες, κινητοποιήσεις κ.λπ.
Λιγότερο ρόδινα παρουσιάζονται τα πράγματα και στην ΕΕ, όπου Γάλλος Ευρωβουλευτής έθεσε θέμα στάσης πληρωμών για το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών “Erasmus”, αν οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν αναθεωρήσουν τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό του 2012. Πιο συγκεκριμένα, θα ζητηθεί από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών να αυξήσουν την οικονομική συνεισφορά τους, προκειμένου να καλυφθεί έλλειμμα στον προϋπολογισμό της ΕΕ που αγγίζει κάποια δισεκατομμύρια Ευρώ, και το οποίο, αν δεν καλυφθεί τελικά, θα βλάψει κατ’ αρχάς το πρόγραμμα “Erasmus”, και κατ’ επέκτασιν άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα της Ένωσης.
Συμπερασματικά, ο Έλληνας φοιτητής ή υποψήφιος του 2012 πρέπει να λάβει υπόψιν του τη σοβαρότητα της εκπαιδευτικής κρίσης (γνήσιο τέκνον της οικονομικής) που πλέον δεν αποτελεί μονοπώλιο της Ελλάδας (αν και η χώρα μας οφείλει να υπερκεράσει προβληματικές συμπεριφορές που την τοποθετούν πίσω από τις τρέχουσες εξελίξεις) αλλά βραχνά ολόκληρης της Ευρώπης. Ως εκ τούτου, πλήρης ωριμότητα και υπευθυνότητα πρέπει να διακατέχει τους νέους ανθρώπους, όταν έρχεται η ώρα των κρίσιμων επιλογών.
